Don Kichot 2.0

Najdroższa Dulcyneo, Wybacz! Piszę do Ciebie ten list wiedząc, że odpowiedzieć mi nie możesz. Jednak proszę, nie gniewaj się. Nie mogłem dzisiaj przyjść. Zatrzymało mnie wiele przygód. My błędni rycerze dużo walczymy a potem morzy nas nasz rycerski sen. Ty także jesteś w tym śnie, tylko oczywiście dużo większa i jeszcze piękniejsza. Kiedy budzimy się rano, lubimy się jeszcze trochę powylegiwać. Pisząc ten list leżę właśnie wygrzewając się na ciepłym piasku la Manchy i nieustająco myślę o Tobie. Całuję Twe delikatne dłonie. Do zobaczenia! Wyruszam niebawem. Będę u Ciebie jutro. Twój D. K.

Don Kichot jest spektaklem o nieoczywistym i zróżnicowanym języku. Jego forma próbuje godzić ducha rycerskiej opowieści Cervantesa i doświadczenia współczesnego teatru z jego skłonnością do komentowania aktualnej sytuacji społeczno-politycznej i historycznej. Poprzez muzykę na żywo, elementy teatru formy i teatru dramatycznego łączy w sobie odległe koncepcje estetyczne, chcące odnaleźć wspólny mianownik w zaśmieconej rzeczywistości jaka nas otacza. Mamy zatem do czynienia z wydarzeniem muzyczno-wizualnym, gdzie bohater klasyczny staje się medium poddanym eksperymentowi. Interesuje nas, co obrosły w interpretacje i konteksty Don Kichot znaczyłyby dziś? Jaką rzeczywistość by odbijał, co my w jego lustrze zobaczylibyśmy poprzez swoje odbicie. Próbujemy się zastanowić, jak jego wizja świata motywowałyby i determinowałaby nasze działania. Don Kichot otwarcie nazywa Dulcyneę ideą stworzoną według własnej wizji świata. Nie mamy odpowiedzi jaka jest nasza Dulcynea. Chcemy być w tej podróży Sancho Pansą z ciekawością obserwującym co z tegorocznego spotkania z Don Kichotem wyniknie. Spektakl ma formułę otwartą, gotową to pytanie stawiać co roku na nowo.